WOW Cyclothon 2015
One of the highlights of the season was the WOW Cyclothon. I drove the winning team the first year and learned alot on the trip, and one of it was that I had no need to participate again. It was not until two years later, the night before the Cyclothon I got a little tingling and went to watch the start but I got over it quickly.
It was in the spring of 2015 that my team Örninn (eagle) trek would take part in 10 human host. This was the perfect platform to show the strength of the team as a whole and the skoraðist I not escape the challenge. But the goal was clear from the first minute. We were going to win this. Picture But to bring such a large group of people together is difficult, especially when several are in triathlon, others not in the country and the people to exercise at different times and assumptions. After long anticipation we finally together our best possible team and the week before the race was obsessed preparation for the race. When I rested and prepared me for glacier miles which was held on Saturday before I was ever to target all the Cyclothon race. Eagle Trek was ordered: Stefán Haukur Erlingsson Valgarður Gudmundsson Elli Cassata Elvar Örn Reynisson Mr. Diego Bjarnason Steinar Þorbjörnsson Runar Örn Ágústsson Hakon Raven Sigurdsson Arni Már Jónsson Hafsteinn Aegir Geirsson Picture The contest began this time of laugardalsvelli where two of the team rode two laps of hlaupabrautinni and out of town where the first partition is allowed Hvalfjörður. Since byrjiuðu panic. We knew our main rivals would HFR youth and Peak B only as the power not let happen was that these two teams would drop from us and also the power to not try to suggest both teams of the time, since they would then work together against us. Dreams situation created after strong hamagang when Eagle Trek and HFR stripling get time off from the peaks B. I was resting there and my task was to start riding a Holtavörðuheiði. Excitement was so great that even though we often did and should have run straight up the Holtavörðuheiði and rest when we drove by competitors took between the time and skills of our team of information about who was there with Tindur B and how many, if they were to ride with other items and such. When there's been the story gets a little remarkable. Since we were only 7 bulk of the ring was the main thing to save energy and be prepared for attacks by defensively, HFR-stripling who were 2 truck and five people running in one and five in the rest, and that could get us in trouble with a little strategy. As the first purse seines time for me to rest. I did sleep easily as I had been awake very long and with a little music in the ears could I closed all the fuss from the environment than the competition continued. I woke up and looked out of the north and Akureyri out the left window and the car was heading up the Vaðlaheiði. I soon went out to ride and two others went to rest. The most memorable aspect of this leg were road construction with pools. We had news of the 2km section where the asphalt was apart and somewhat coarse Chapter. It was decided to try racer of this, I was the 25mm tires that should endure like gravel. I decided to ride quite fast over this section but in fact it is better to go fast like that than you can by bouncing the bike over uneven inspection rather than landing on top of them. Sort of Paris-Roubaix atmosphere created by me and Jens cycled also Racer for HFR-Youth of this section. Best was to find his line and not in the shelter so I could choose the best route over. After I looked at the average speed on this section but I thought 40km speed and panic were accompanied cars had to slow down, they were sanitary to shake apart. When we approach their own standards I'll get back a little nap, a little music to your ears and straight up the ax. I got nothing to benefit me there, lighter men were riding up and Mr. Diego struck down the Mountain. I was then made to ride the rest of the gravel towards Djúpivogur and when we had taken all the fjords I came back to rest. Again I fell asleep easily and could load energy and relax. Picture Photo: Arnold Björnsson Now began a little nerve war between the teams. HFR stripling heard the news about the absence lent and when they came in and we decided to give nothing up. HFR-stripling was like before the running of 5 people and 5 at rest and meetings with steadily how they worked and tired saved particle. When we arrived at Skaftafell we 7 had ride the bulk of the ring become rather tired but showed no sign of weakness. Babysit us to ride fast enough but nothing to ride too fast. It was decided to start attacks just before the creek. simply because our team was so up set to the position suited. At this time, we were quite confident of providing a fresh men but that would surprise us was how strong HFR-tion were. They were, after all, with 5 people in the rest of the division and was exactly the type of Vik. Hakon, Runar and Arni begin immediately run up fast and before we get into the bay is up a little space. I go out and ride with Haakon and He is placed in the slope of the village. What do HFR was one of the most brilliant trick contest but they arrange the soldiers down the slope and Helgi Berg top. When we waited beyond we see much to our surprise, that Helgi Berg comes first down and attack us and the gap that we had created for Vik was created and our mistakes have not put more in slope. Then begin a major panic and at one point are 5 people into a time in each team individually. Hafsteinn maintains high speed, others do the ongoing attacks and HFR-reach youth always answer them. Helgi Berg comes to me and send us the tone, stop this confusion and keep cooperation continues in the towns, but this was not available, I do attack that is answered immediately and continue the cycle. When we approach the forests I and Hakon on for eagle Trek and found and Bjarni Birgisson for HFR-Youth. Hakon makes attack found answers and others, again answers found. Then I think that now is the right time, I give up at the bottom and is made from and even zigzag and so I was riding just where the road was the most smooth and turning me down to the least wind. Hakon screaming at me and I look and look at HFR-tion surprised and looking at each other. Then I knew that this had successes and bílalestinn comes out of. Another HFR-Youth car puts people out and soon comes Arnar car out of and put Runar Örn on with me. I do gestures to keep going and soon it Arnar car back out of and now comes Hakon match. I am again warned to keep going and now we are three and HFR-youth with all their strongest men match. Finally in the next division can I get into a little rest. Attacked some energy gels, drinks and bacon which at the time had become a delicacy, however, was cold. On our car was now set back in time tracking and got the information how the gap grew steadily and was now always 2-3 into the one all the way into town. The innovation was made this year to ride the South Strandavegur to lake and down the crisis Víkurveg where the formal end goal was. We finished the big improvements trajectory estimates but it took us 36 hours and 51 minutes and the average speed was 37km per hour. Happy, tired injected with sparkling wine and went to the coffee held us to honor the eagles. I came home and slept the night until I went and greeted my girlfriend who also rode call 10 people team. Many thanks to: Eagle for all support and let this happen Summer in Eagle for cleaning car Enjoyment for marriage bliss Innnes for Cornyn Kringlukráin for gúllassúpu Ali for bacon and all kinds of Distribution for gourmet pasta and pesto Noah for candy Limit Maximum Garmin store for Garmi 
En að koma svo stórum hópi manna saman er erfitt, sérstaklega þegar nokkrir eru í þríþraut, aðrir ekki á landinu og menn að æfa á mismunandi tímum og forsendum. Eftir langan aðdraganda komum við loksins saman okkar besta mögulega liði og vikan fyrir keppni var heltekin af undirbúningi fyrir keppnina. Þegar ég hvíldi og undirbjó mig fyrir Jökulmíluna sem var haldin laugardaginn á undan var ég sífellt að miða allt við Cyclothon keppnina.
Örninn Trek var skipað:
Keppnin byrjaði að þessu sinni á laugardalsvelli þar sem 2 úr liðinu hjóluðu 2 hringi á hlaupabrautinni og svo út úr bænum þar sem fyrsta skipting er leyfði í Hvalfirði. Þar byrjiuðu lætin. Við vissum að okkar helstu keppinautar yrðu HFR Ungliðar og Tindur B. Eina sem við máttum ekki láta gerast var að þessi tvö lið myndu sleppa frá okkur og einnig máttum við ekki reyna að stinga bæði liðin af í einu, þar sem þau myndu þá vinna saman gégn okkur.
Draumastaðan skapaðist eftir mikin hamagang þegar Örninn Trek og HFR ungliðar náðu að slíta sig frá Tind B. Ég var í hvíld þarna og mitt verkefni var að byrja að hjóla upp á Holtavörðuheiði. Spenningurinn var svo mikill að þó við gjarnan vildum og hefðum átt að keyra beint upp á Holtavörðuheiði og hvílast þá keyrðum við með keppendum, tókum millitíma og færðum liðinu okkar upplýsingar um hver væri úti hjá Tind B og hversu margir, hvort þau voru að hjóla með öðrum liðum og slíkt. Þegar þarna er komið við sögu gerist lítið markvert. Þar sem við vorum aðeins 7 megnið af hringnum var aðalatriðið að spara orku og vera viðbúnir árásum frá mótherjanum, HFR-ungliðar sem voru með 2 húsbíla og 5 manns í keyrslu í einu og 5 í hvíld, og gætu því komið okkur í vandræði með smá herkænsku. Þegar leið á fyrstu nótina var komið að mér að hvílast. Ég náði svefn auðveldlega enda hafði ég verið vakandi mjög lengi og með smá tónlist í eyrum gat ég lokað á öll lætin frá umhverfinu en keppnin hélt áfram. Ég vaknaði og horfði út á Eyjafjörð og Akureyri út um vinstri gluggan og bíllinn stefndi upp á Vaðlaheiði. Ég fór fljótlega út að hjóla og tveir aðrir fóru í hvíld. Eftirminnilegasta atriðið á þessum legg voru vegaframkvæmdir við laugar. Við höfðum fregnir af 2km kafla þar sem malbikið var í sundur og nokkuð grófur kafli. Ákveðið var að láta reyna á racer yfir þetta, ég var á 25mm dekkjum sem ættu að þola svona möl. Ég ákvað að hjóla nokkuð hratt yfir þennan kafla en í raun er betra að fara hratt yfir svona heldur en hægt því þá skoppar hjólið yfir ójöfnunar frekar en að lenda ofan í þeim. Hálfgerð Paris-Roubaix stemmning skapaðist hjá mér og Jens sem hjólaði einnig á Racer fyrir HFR-Ungliða yfir þennan kafla. Best var að finna sína línu og vera ekki í skjóli svo ég gæti valið bestu leiðina yfir. Eftir á skoðaði ég meðalhraðann yfir þennan kafla en ég hélt 40km hraða og lætin voru fylgdarbílarnir þurftu að hægja á sér, þeir voru hreinleg að hristast í sundur. Þegar við nálgumst Eigilstaði næ ég aftur smá blund, smá músik í eyrun og svo beint upp á Öxi. Ég fékk ekkert að njóta mín þar, léttari menn fengu að hjóla upp og Bjarki rúllaði niður á fjallahjóli. Mér var svo gert að hjóla restina af mölinni í átt að Djúpavogi og þegar við höfðum tekið alla firðina komst ég aftur í hvíld. Aftur sofnaði ég auðveldlega og gat hlaðið orkuna og slakað á. 
Mynd: Arnold Björnsson
Nú byrjaði smá taugastríð á milli liðana. HFR ungliðar spurðu títt um fjarveru þremenninganna og hvenar þeir kæmu inn og við ákváðum að gefa ekkert upp. HFR-ungliðar voru eins og áður að keyra á 5 manns og 5 í hvíld og fundum við jafnt og þétt hvernig þeir unnu á og við þreyttumst ögn. Þegar við komum að Skaftafelli erum við 7 sem höfðum hjólað megnið af hringnum orðnir frekar þreyttir en sýndum engin veikleikamerki. Pössuðum okkur á að hjóla nógu hratt en alls ekkert að hjóla of hratt.
Það var ákveðið að byrja árasir rétt fyrir vík. einfaldlega vegna þess að liðið okkar var þannig upp sett að sú staðsetning hentaði. Á þessum tíma vorum við nokkuð sigurvissir enda með ferska menn en það sem átti eftir að koma okkur á óvart var hversu sterkir HFR-ingar voru. Þeir voru jú með 5 manns í hvíld og skiptingin þeirra var akkúrat gerð á Vík. Hákon, Rúnar og Árni byrja strax að keyra upp hraðan og áður en við komum inn á Vík er komið smá bil. Ég fer út og hjóla með Hákoni og Árni er settur í brekkuna við Vík. Það sem HFR gera þá var eitt það mesta snilldar bragð keppninnar en þeir raða niður liðsmönnum í brekkuna og Helgi Berg efst. Þegar við bíðum átekta hinumegin sjáum við okkur til mikillar furðu að Helgi Berg kemur fyrstur niður og árasin okkar og bilið sem við höfðum búið til fyrir Vík var búið og mistökin okkar að hafa ekki sett fleiri í brekkuna. Þá byrja mikil læti og á einum tímapunkti eru 5 manns inn á í einu í hvoru liði fyrir sig. Hafsteinn heldur uppi miklum hraða, aðrir gera sífeldar árásir og HFR-Ungliðar ná alltaf að svara þeim. Helgi Berg kemur til mín og sendir okkur tóninn, hætta þessu rugli og halda samvinnu áfram í bæjinn en slíkt var ekki í boði, ég geri árás sem er svarað samstundis og áfram er hjólað. Þegar við nálgumst Skóga er ég og Hákon inná fyrir Örnin Trek og Fannar og Bjarni Birgis fyrir HFR-Ungliða. Hákon gerir árás sem Fannar svarar og aðra, aftur svarar Fannar. Þá hugsa ég að nú sé rétti tíminn, ég gef allt í botn og fer fram úr og einu sinni sikk sakk og svo hjólaði ég bara þar sem vegurinn var sléttastur og beigði mig niður til að taka sem minnstan vind. Hákon öskrar á eftir mér og ég lít við og horfi á HFR-ingliðana undrandi og horfa á hvorn annann. Þá vissi ég að þetta hafði heppnast og svo kemur bílalestinn fram úr. Annar HFR-Ungliða bíllinn setur menn út og fljótlega kemur Arnar bíllinn fram úr og setur Rúnar Örn inn á með mér. Ég fæ bendingar að hjóla áfram og fljótlega kemur Arnar bíllinn aftur fram úr og núna kemur Hákon inná. Ég fæ aftur bendingu að hjóla áfram og núna erum við þrír og HFR-Ungliðar með alla sína sterkustu menn inná. Loksins í næstu skiptingu kemst ég inn í smá hvíld. Réðst á einhverja orku, gel, drykki og beikon sem á þessum tíma var orðin herramannsmatur þó kalt væri. Hinn bíllinn okkar var nú settur aftur í tímamælingar og fengum við upplýsingar hvernig bilið jókst jafnt og þétt og voru nú ávallt 2-3 inn á í einu alla leið í bæjin. Sú nýbreytni var gerð í ár að hjólaður var Suðurstrandavegur að kleifarvatni og þar niður Krísuvíkurveg þar sem formlegt endamark var. Við kláruðum á stórbættu brautarmeti en það tók okkur 36 tíma og 51 mín og meðalhraðinn var 37km á klst. Ánægðir, þreyttir sprautuðum við freyðivíni og fórum svo í kaffi sem haldið var okkur til heiðurs í Erninum. Ég komst svo heim og svaf fram á kvöld þar til ég fór og tók á móti kærustunni minni sem einnig hjólaði hringin í 10 manna liði. Kærar þakkir fá:
Örninn fyrir allann stuðningin og láta þetta gerast Sumarstarfsmenn í Erninum fyrir að Þrífa bílinn Yndisauki fyrir hjónabandssælu Innnes fyrir Corny Kringlukráin fyrir gúllassúpu Ali fyrir Beikon og allskonar Sælkeradreifing fyrir pasta og pestó Nói fyrir nammi Hámark fyrir Hámark Garminbúðin fyrir Garmin |
|